ستیزه گر مهربان

انسان سالم شاده ... غم یعنی بیماری

ستیزه گر مهربان

انسان سالم شاده ... غم یعنی بیماری

مادری به نام وطن !

کشور هرکسی براش مثل "مادر" میمونه ،

ازش محبت میبینه، کلی خاطره باهاش داره، براش زحمت میکشه تا شادش کنه و در عوض سرزمینش هم بهش شادی و پیشرفت و خواهرها و برادرهای خوب میده.

ولی افسوس که به مادر مشترک همة ماها شدیداً تجاوز شده !

و اکثر تجاوزاتش از طرف بچه های خودش بوده !

یه شب جوون درس خون، یه شب پیر بی سواد

یه شب بازاری پولدار، یه شب هنرمند فقیر

یه شب لات میدون، یه شب پلیس محله

یه شب امّل مذهبی، یه شب روشنفکر لامذهب

یه شب شهردار، یه شب نماینده مجلس

یه شب دکتر، یه شب مهندس

... خلاصه همه دست پرورده هاش ترتیبشو دادن !

ولی من همچنان به خودم افتخار میکنم که با تمام فاحشه گری هایی که مادرم از خودش نشون داده هنوزم میتونم فکر کنم و درد بکشم و دنبال یه راهی برای شاد کردنش بگردم. چون اونکه خوب نمیشه لا اقل خودم احساس رضایت بکنم.

هرچند خواهر برادرهام اصلاً مثل من فکر نمیکنن، بخصوص اونایی که تازه بلوغ شدن بدشون نمیاد حالا یه سیخی هم به مادره بزنن !

اصالت ایرانی !

ایرانی اصیل کیه ؟

یک ایرانی اصیل کسیه که :

هوای همه رو داشته باشه بدون در نظر گرفتن اینکه اصولاً حق با کیه !

همیشه به خانواده و دوستاش وابسته باشه تا بتونه از وحدت ملی دفاع کنه. استقلال بی اصالتیه !

اهل بحث و جدلهای بیخود و ضایع کردن طرف مقابل باشه چون کوتاه اومدن تو مرام ایرانی نیست !

سنت غیبت و بحثهای خاله زنکی رو بعنوان یک سنت اصیل ایرانی حفظ کنه !

از خوشی های اصیل ایرانی مثل قلیون ، مخدرات و داف بازی حتماً استفاده کنه !

برای تربیت نسلهای بعد از خودش حتماً از تحقیر و توهین (و چاپلوسی) استفاده کنه !

تا میتونه از دین و مذهب بد بگه چون بهرحال اصالت ایران زمین متعلق به قبل از حملة عربهاست !

به تاریخ کاری نداشته باشه چون خود به خود دوباره تکرار میشه ! سیاست هم همینطور !

سنت اصیل و تاریخی تقلید (چشم و همچشمی) رو در همه ارکان زندگی بکار ببنده !

بجای فکر و کتاب و کارای سازنده دنبال دعوا و لات بازی و گنده گوزی و مرامهای خفن ایرانی باشه !

خلاصه از هرگونه پیشرفت در هر زمینه ای جداً خودداری کنه چون ممکنه به اصالتش لطمه جدی بزنه !

به امید سربلندی و بازگشت به اصالت ایران عزیززززززز !

قیاس !

ای خداوند مهربان ،

تو بر ما همه چیز ارزانی داشتی ولی تو را فاحشه نخواندیم !

تو بر همگان مهر ورزیدی ولی تورا هرزه نخواندیم !

پس چرا به بندگانت که چون تو رفتار می کنند اینگونه نظر داریم ؟