تا حالا فکر کردین چقدر دیگران سعی میکنن به ما حالی کنن که اشتباه میکنیم و به این باور برسیم که از وضع فعلی مون راضی نیستیم ! (مثلاً با این بهانة محترمانه که تو حیفی ، چرا اینکارو میکنی؟ )

البته شکی نیست که هدفشون خیره ولی اشتباه اینجاست که راه پیشرفت مارو نمیشناسن و فکر میکنن همه مثل خودشون جلو میرن ! خوب  اینم بخاطر اینه که بجز خودشون کسی رو نمیشناسن و قبول ندارن و معمولاً هم از تنهایی مینالن ! (آخه ی ! )

 در حالیکه اگه نوع زندگی یه نفرو بدونیم، می فهمیم داره تقریباً بهترین کار رو میکنه بنده خدا ! البته شرط این قضیه هم اینه که باور کنیم بجز ما بقیه هم درست فکر میکنن ! (این یکی دیگه خیلی سخته !! )

 به نظر من بهترین کار در برخورد با یه آدم دیگه اینه که اول باهاش حال کنیم و بعد بهش حالی کنیم کارش درسته و ادامه بده چون اون با ما فرق داره و حتماً به چیزی میرسه که ما نرسیدیم ! اگه اون از وضعش راضی باشه شاید با خیال راحتتری مسیر زندگی شو انتخاب کنه تا هول هولکی و از روی صحبتهای کارشناسی !

 درسته که ما آدما شبیه هم هستیم ولی اصلاً شبیه هم جلو نمیریم ، خوب اینم تلقین دنیای ماست که می خواد هممون مثل هم باشیم . شاید اینجوری راحتتر میشه آدمهارو شناخت و براشون تصمیم گرفت !